خدایا به شکرانه این پیروزی بزرگ،خوش دارم که هدیه ای تقدیم کنم،اما چیزی جز جان ندارم.

از بهترین جوانان،حیات و هستی خویش را تقدیم کردند،عده ای اموال خود را،عده ای کار و مصالح و منافع خود را.

من از شدت سرور می سوزم،می لرزم،شرم زده ام،و نمی دانم تو را چگونه شکر کنم.می خواهم همه چیز خود را بدهم.می خواهم خود را قربانی کنم.با کمال اخلاص آنچه دارم تقدیم می کنم،مالی ندارم،ملکی ندارم،درویشم،بی چیزم،فقط قلبی سوزان دارم که آن را تقدیم کرده ام و جانم نا چیزتر از آن است که برای تقدیم آن بخواهم منتی بگذارم،جانم که چیزی نیست.

خدایا من آمده ام،با همه وجودم ،با قلبم و روحم،آمده ام که خود را قربانی راه تو کنم،آمده ام تا همه حیات و هستی خود را به شکرانه این پیروزی بزرگ تقدیم تو کنم.

من چیزی از تو نمی خواهم .من سربازی گمنامم،من درویشی سر و پا برهنه ام،و هنگامی که چشم از جهان فرو می بندم می خواهم هیچ چیز نداشته باشم،می خواهم فقط به خاطر خدا باشد،می خواهم از هر شائبه خودخواهی و خودبینی به دور باشم،می خواهم بسوزم تا راه را روشن کنم،می خواهم رسالت بزرگ اسلامی ما تحقق بپذیرد، و این تحقق بزرگترین پاداشی است که مرا خوشحال میکند.راستی که چه پاداشی بزرگتر از پیروزی رسالت محمدی (ص) ، از گسترش عدل و عدالت، از سیطره انسانیت از نفوذ حق و عدالت بر همه انسانها

 

 

نوشته شده در پنج شنبه 90/10/1ساعت 8:11 عصر توسط یادگاری ها ( ) | |