***باده عشق***
به نام خدایی که *مقلب القلوب*است.دل ها را زیر و رو و دگرگون میسازد،با این گونه تحولات درونی،زندگی بیرونی هم دگرگون میشود،خدایی که در دل عارفان صاحب دل جای دارد و از رهگذر چنین دل های پاک،می توان *سلوک معنوی*داشت و راهی به سوی خدا یافت و *خدایی*گشت و *الهی*زیست. الهی!ماندگان را چراغ راهی، راندگان را ملجا و پناهی. اگر راه دهی و راه به بارگاه دهی، از دیدگان،اشک شوق ریزد و شوقت شور دعا برانگیزد. دست نیازمان به آستانت فراز آید،و دل رمیده به سویت باز آید. الهی،چنان کن که بسته گردیم و خسته نگردیم،خسته گردیم و از تو بر نگردیم... بیا به زمزمه یاد یار،در دل شب ها درون تیره خود را چو روز،روشن کن بیا سحرگاهان خزان خسته دلی را به عطر *یاد*و شمیم *دعا*چو گلشن کن تو را که مانده چنین بی پناه و دلگیری به جز خدای جهان،هیچ تکیه گاهی نیست به پیش پای تو، ای اشتیاق سبز و جوان، به جز نیایش و راز و نیاز،راهی نیست. . . . . . .
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت