عرفا اولا روزه را نه دست کشيدن از غذا بلکه دست کشيدن از هر آنچه که مانع وصال محبوب است مي دانند و ثانيا آن را منحصر در يک ماه نمي دانند بلکه آنها در تمام لحظات به اين معني در روزه اند، به قول خاقاني

من کنون روزه جاويد گرفتم ز جهان

گر شما در هوس عيد بقاييد همه

حضرت شيخ اجل سعدي در بوستان حکايت جالبي در باب روزه دارد، او مي فرمايد روزه آن نيست که غذا را از خود باز گيري تا باز خودت بخوري، بلکه هدف آن است که از خود باز گيري تا ديگران بخورند و اصلا به همين دليل است که براي قضاي روزه بايد به فقرا غذا داد